Multaj homoj fieras sin ribeli, ribeli kontraŭ la establita ordo, kontraŭ la sistemo... Sed la inteligenta afero, laŭ mi, estas ne ribeli kontraŭ la sistemo aŭ adaptiĝi al la sistemo kiel eble plej multe, sed adapti la sistemon al oni mem. Ĉu tio estas ribelemo? Mi ne pensas tiel: tio estas saĝo, kaj ĉesigo de la sensencaĵoj.
Mi havas amikon, kiu diras, ke oni devas profiti la kapitalisman sistemon, sed tio, kion mi pledas, estas eĉ ne tion: sed adapti la establitan sistemon al onia vivmaniero, al onia maniero fari tion, kion oni volas fari en la vivo. Ĉar, kvankam estas vere, ke ni ne havas klaran ideon pri kial ni venis en ĉi tiun mondon, ni ne scias pri tio, kio estas nia misio, ni povas doni signifon al nia vivo, elpensi mision por ni mem. Kvankam tiu signifo aŭ misio estas simple vivi kiel eble plej bone.
Ĉi tio eble ne diras multon, sed ĝi diras multe pli ol tio, kion homoj kutime diras unu al la alia. Same kiel estas pli bone trapasi la jarojn ol lasi tion, ke la vivo preterpasu onin, kvazaŭ nenio okazus. Eble jen tio, kio feliĉigas onin. Kaj esti feliĉa estas la plej revolucia afero, kiun oni povas imagi. Ĝi ribelas kontraŭ mezboneco, kontraŭ la komunaĵo, kaj kontraŭ tio, kion ajn oni pensos pri ni.
Estu feliĉa kaj ĉesu trompi vin mem. Eble tial vi bonfartos pli.
