Pri la angor'sonora
Angore,
angore fora.
Fore
de la nektar' amora,
skvare,
odoras mi dolorojn
kaj amarojn.
Min mare
erodas la stertoroj
de niaj amo-jaroj.
Kaj rore
la rememoroj
elrodas mian koron,
m in forvoras.
Langvore
la vesper-horoj
korodas mian ploron,
min traboras.
Kaj la aŭror' purpura
terure kaj terore
kolorojn akaparas,
dum mi, angoro pura
obskure kaj angore,
ho ve!, angore, fore
de vi
dolore,
rore,
plore,
skvare,
mare
kaj amare
vin avaras.
Miguel Fernández Martín
*****
******
******
Noto de la Redakcio.-
Konsternite ni rimarkis post la apero de la 7ª numero de "Kajeroj" plurajn
komposterarojn en ĝi. Speciale bedaŭrindas tiuj okazintaj en la poemo
"UNIKA AMO" de nia ŝatata k-do Miguel Fernandez. Eraro en poemo estas
duoble bedaŭrinda, ĉar, krom la perdo de signifo, aldoniĝas la perdo de
ritmo. Kiel grandparte el vi sendube jam konstatis, la aludita poemo
konsistas el ses okversaj grupoj, kaj la kompostisto forŝtelis unu verson
en la kvara kaj alian en la sesa. La 4ª grupo kompleta devas diri:
Vi,
ho akvo,
basena akvo (tiu
ĉi verso malaperis)
stompita virin-bildo,
ondanta revo fine fakta!,
min vokis al la plej perfekta amo,
al la plej dolĉa kuplo sube de la luno,
al la krozad' plej karna sur volupto-ŝip sen rudro.
sama eraro okzis en la 6ª grupo, kiu
fakte devas diri:
Mi,
ho akvo,
amata akvo! (Malaperis
tiu ĉi verso)
vin kovris per viv-roso
inter flust rado kolumbum
laŭ la iro-reven' konstelcia,
kunligis milojn da jar-ĉenetoj kaj neebloj
en la eterna horo de la plej unika amo.
(MI
PETAS SENKULPIGON!)
