Ne por la unua fojo la lirikaj paĝoj de "KAJEROJ" , ĉiam apertaj al niaj aŭtengtaj poeziaj voĉoj, honoras sin diskonigante la versojn de la juna portugala peto Gonçalo NEVES.
Ĉi-okaze, krome, ni deziras esprimi al li nian plej ardan gratulon pro lia meritita, diversflanka kaj abunda laŭro-rikolto laŭlonge de ĉi jaro. Jen la plej signifaj mejloŝtonoj en lia vere rekorda literatura vojado dum 1991: premio Nova Talento plus du honoraj mencioj en la Belartaj Konkursoj de UEA; honora mencio, premio Amarilido por la plej bona prozaĵo, Natura Floro por la plej bona verko, Rozo, Violo kaj Eglanterio por la plej bonaj amtema, humanisma kaj libertema poemoj, respektive, en la lastaj Internaciaj Floraj Ludoj kaj sukcesa partopreno en la Unua Lirika Festo de HEF per tri poemoj, unu el kiuj, "FARSO", ni aperigas ĉi-sube:
Fajna sondanto de la animprofundoj, magiisto pri la ritmo, ĵonglisto pri la ligva rimedoj, Neves ĉiupoeme invitas nin ĉeesti la imponan spektaklon de lia vero bildigita per versoj kurtaj sed koncepte densaj, senaj je sardinkaĵo -eĉ je verboj"- sed raketaj je sugestioj, afekciaj, sentoplenaj. Neves prezentas ĉiun verson kvazaŭ ekfoton; ĉiun poemon, kvazaŭ projekciadon de tiaj ekfotoj sur ekranon en rapida sinsekvo, tiel ke la tuto perceptiĝas kiel malkontinua serio da fortaj impresoj.
Pro ĉio ĉi la poezio de Gonçalo Neves konstituas veran novaĵon, revolucian novaĵon, blovon da vento freŝa, vigliga kaj nuntempa, en la panoramo de nia liriko, precioza, rancodora kaj vivmanka.
Pro ĉio ĉi ni krias al li: gratulon, poeto!
Miguel Fernández.