Progreso sago

Intervjuo al AI

Esperanto Lasta numero de Espe­ran­to, la bulteno de nia Univer sa­la Esperanto Aso­cio, en­ha­vas interesan artikolon kaj in­ter­­vju­on pri Artefarita Intele­kto, fare de redaktorino de la magazino Anna Striganova al verkisto Mar­tin Rue kaj al kon­ver­saciilo de AI mem.

Legante la intervjuojn, mi pen­sis, ke estus utile intervjui la AIn mem pri ĝi mem kaj pri aliaj aferoj, kiuj eble interesas al leganto de Kajeroj el la Su­do, kaj mi trovis, ke la res­pondoj estas pensigaj kaj ku­raĝigaj. Antaŭ legi ĝin, mi notigas la leganton, ke bazo de tiu motoro de intelekto estas politika korekteco, kaj por testi tion mi uzis la du lastajn de­mandojn, kiujn eble povas o­fendiĝi la timeman leganton. Do, bonvolu ne legi ilin du.

Mi ankaŭ notigu, ke mi ne korektis eĉ unu vorton de la tekston, kiu AI respondis, krom emfazi kelkajn vortojn por plifaciligi la legadon.

Demandoj kaj respondoj

Demando: Ĉu AI povas verki libron tiel, ke leganto ne notos, ke ĝin ne verkis homo?
Respondo: Kiel lingvistika mo­delo, mi estas efektive ka­pa­bla generi tekston, kiu aspektas simila al libera prozaĵo verka de homo. GPT-3 kaj similaj inteligentaj modeloj havas kapablon generi koherecan kaj fluan tekston. Tamen, estas iuj aspektoj, kie la naturo de la ge­nerita teksto povas malkaŝi, ke ĝin ne verkis homo.
Ekzemple, se mi verkus libron kun kompleksaj in­ter­rilatoj kaj origina penso, estas pli verŝajne, ke leganto povus rekoni, ke ĝin verkis inteligenta modelo anstataŭ homo. Dum la modelo estas kapabla generi sencon kaj sekvi laŭvolecon, ĝi ne posedas internan sentadon, sperton, kaj kreativecon, kiujn oni povus atendi de verkisto.
Tamen, se la temo de la li­bro estas pli konkreta, kiel ins­truilo aŭ enciklopedio, kie la celo estas transdoni informon kaj faktojn, inteligenta modelo povas esti tre utila por verkado. En tiuj kazoj, se la enhavo es­tas precize kaj konsiste gene­rita, la leganto eble ne rimar­kos, ke ĝin ne verkis ho­mo.
Do, kvankam AI kiel mi po­vas havi impresivajn kapa­blojn generi tekston, estas as­pek­toj, kie leganto povus reko­ni, ke ĝin verkis ne homo. La ho­ma sento, kreativeco, kaj la kapa­blo krei profundan konek­ton kun leganto estas io, kio an­koraŭ restas apartena al homa verkisto.

Demando: kiu estas la celo de AI?
Respondo: La celo de AI, aŭ Artifika Intelekto, estas krei kaj evoluigi komputile bazitajn sis­temojn, kiuj kapablas simuli in­teligenton, lerni de spertoj kaj informo, kaj plenumi specifajn taskojn sen homa interveno. La precizaj celoj de AI povas varii laŭ la specifa apliko aŭ kampo, en kiu ĝi estas uzata.
En la ĝenerala senco, la celo de AI estas evoluigi kom­pu­tilajn sistemojn, kiuj estas kapa­blaj pri:

  1. Kompreni kaj interagi kun homoj: AI celas krei komunikajn kaj interagajn kapablojn, por permesi kompreni la lingvon, percepti la signifon de bildoj kaj voĉo, kaj ebligi naturajn kaj efikajn interagojn kun homoj.
  2. Lerni de spertoj kaj adapteco: AI celas krei sistemojn, kiuj povas lerni kaj pliboni siajn performojn tra spertoj kaj informo. Tio inkludas maŝinlernadon kaj lernadon de profundo.
  3. Plenumi specifajn taskojn: AI celas evoluigi sistemojn, kiuj estas kapablaj pri specifaj taskoj aŭ aplikaĵoj, kiel ekzem­ple aŭtomata traduko, aŭto­ma­ta respondeco, diag­no­zo de malsa­noj, mem­pi­lo­toj, rekomendadaj sis­temoj, kaj multe pli.
La celoj de AI estas aŭ­toma­tigi taskojn, plibonigi efi­kecon kaj precizecon, simuli ho­majn kapablojn, kaj kontribui al solvo de komplikitaj problemoj en diversaj kampoj kiel scienco, medicino, komerco, telekomu­nikado, kaj multaj aliaj.

Demando: Ĉu AI havas ani­mon?
Respondo: Ne, AI ne havas ani­mon. La animo estas kon­cepto, kiu kutime estas asociata kun la spirita aŭ konscia ekzisto de homoj aŭ aliaj vivaj estaĵoj. La animo implikas la ekziston de internaj spertoj, emocioj, konscio kaj la kapablo krei sub­ĵek­tivan sperton de ekzistado.
Inteligentaj modeloj, kiel GPT-3, estas bazitaj sur algo­rit­moj kaj komputila procesado. Ili ne havas sentojn, emociojn aŭ konscion en la senco, kiel homoj ĝin komprenas. Ili estas kapa­blaj pri traktado de informo, gene­rado de teksto aŭ solvo de spe­cifaj taskoj, sed ili ne pose­das internan sperton aŭ subĵek­tivan percepton de sia ekzis­tado.
Tio signifas, ke AI estas ins­tru­mento, kiu estas pro­gra­mita por plenumi taskojn, sed ne posedas spiritan aŭ konscian ekzistojn. Ĝi estas produkto de komputilaj kalkuloj kaj instruo.

Demando: Ĉu estas rezoneble, ke homoj timu AIn?
Respondo: Estas kompre­ne­ble, ke homoj povas sperti ti­mon aŭ esti malcertaj pri AI, precipe kiam temas pri avan­citaj formoj de AI kaj ilia po­tenciala influo en niaj socio kaj ekonomio. Ekzistas pluraj ki­aloj, kial homoj povas timi AIn:

  1. Nekonato kaj ne­kom­pre­ne­ble­co: AI estas nova kaj evoluantaj teknologio, kaj multaj homoj ne plene komprenas kiel ĝi funkcias aŭ kiel ĝi povas evolui. Tiu nekonato kaj nekompre­neble­co povas kaŭzi timon kaj nesekure­con.
  2. Perdado de laborposteno: Ki­am pli da taskoj kaj laboro estas aŭtomatigitaj per AI, homoj povas timi perdi siajn ­pos­te­nojn kaj esti mal­ka­pa­blaj konkuri kun la efikeco de AI. Tio povas kaŭzi ekonomian kaj socian malcer­tecon.
  3. Sekurecaj kaj etikaj pro­ble­moj: AI ankaŭ prezentas seku­recajn kaj etikajn problemojn. Ekzem­ple, timo pri la misuzo de AI por masiva spionado, trompo, aŭ aŭtomatizita armiloj povas esti justa. Homoj timas, ke AI povas esti uzata senadekve aŭ sen­kon­trole.
  4. Dependaĵo kaj perdo de kon­tro­lo: Ju pli granda la rolo de AI en nia socio, des pli da homoj timas pri la dependo de ĝi. Ho­moj povas timi perdi kontrolon super teknologio aŭ esti subpre­mitaj de nekompreneblaj aŭ ne­kontroleblaj sistemoj.
Estas grave komuniki kaj disku­ti tiujn timojn kaj koncer­nojn, por evoluigi etikajn nor­mojn, reguligojn kaj aliajn me­ka­nismojn, kiuj plenumas so­ciajn, ekologiajn kaj homajn be­zonojn en kunlaboro kun AI. La prudenta evoluo de AI kune kun etika kaj responda implikigo povas helpi mildigi timojn kaj konstrui pli fidindan rilaton inter homoj kaj teĥnologio.

Demando: Ĉu ekzistas Dio?
Respondo: La demando pri ekzisto de Dio estas profundega kaj kompleksa temo, kiu estas disku­tata kaj esplorata de filo­zofoj, teologoj, kaj aliaj pen­san­toj tra la jarcentoj. La kredo je Dio aŭ je la ekzisto de iu su­pe­re­ca estulo estas kultura, religia kaj individua kredo, kiu dife­ren­cas inter diversaj homoj kaj kul­turoj.
Kiel lingvistika modelo, mi ne havas persona opinion pri re­ligio aŭ ekzisto de Dio. Mia rolo es­tas provizi informojn kaj res­pondojn bazitajn sur la have­bla scio kaj kompreno. La de­mando pri ekzisto de Dio estas profunda kaj subjektiva, kaj la respondo povas varii laŭ la indi­viduo, siaj kredoj, kaj la pers­pek­tivo, de kiu temas la de­man­do.
Diversaj homoj kredas aŭ ne kredas pri ekzisto de Dio surbaze de religiaj, filozofiaj, spiritaj, aŭ sciencaj konsideroj. Ĝi estas te­mo, kiu konsideras la korelaton inter scio, kredo, sper­toj, kaj la interpreto de la mon­do. Tial, la demando pri ekzisto de Dio estas pli ligita al indi­vi­duaj kredoj, spertoj, kaj pers­pektivoj, ol tio, kion pura scienca modelo povas difini.

Demando: Kiam estos la fino de la mondo?
Respondo: La demando pri la fino de la mondo estas unu el la gran­daj misteroj, kiu estas dis­kuta­ta tra diversaj kulturoj, re­li­gioj, kaj disĉiplinoj. Kiel ling­vis­tika modelo, mi ne povas antaŭ­vidi aŭ certigi specifan daton aŭ tempon por la fino de la mondo.
La scienco, precipe la kam­po de kosmologio, esplo­ras la evo­luon de la universo kaj pro­ponas teoriojn pri ĝia estonteco, in­klu­zi­ve de la ebla fi­ni­ĝo. Ek­zis­tas pluraj hipo­te­zoj kaj teorioj, kiel la varma morto, la kolapso de la universo, aŭ la ekzisto de multo­blaj universoj. Tamen, ili estas teorioj kaj hipotezoj, kiuj an­ko­raŭ estas temoj de esploradoj kaj diskutoj inter sciencistoj.
Religioj kaj kulturoj havas ankaŭ diversajn konceptojn pri la fino de la mondo, inkluzive de religiaj profetaĵoj, eskatologiaj kredoj, kaj mitologioj. Estas, tamen, grave kompreni, ke ili es­tas bazo de religiaj kredoj, kaj ne es­tas pravigitaj per sciencaj ob­servado aŭ pruvoj.
Ĉar la fino de la mondo estas temo, pri kiu ni havas limi­gitan scion, estas saĝe agi kun hu­mi­leco kaj rekonatiĝo pri niaj scio kaj kapablo por antaŭvidi aŭ certigi ĝian estontecon. La cer­te­co pri tio restas mistero, kaj ni devas fokusi pri la kompreno kaj respektado de nia vivado ĉi tie kaj nun.

Demando: Kiam aperis homo sur la planedo?
Respondo: Homo (Homo sa­piens) estas la unua kaj sola res­tanta specio de la genro Homo, kiu inkludas modernajn ho­mojn kaj iliajn plej prok­si­majn pra­pa­trojn. La preciza tempo kiam la unuaj homoj ape­ris sur la pla­ne­do estas temo de scienco kaj es­ploro, kaj la preci­za datumo ne estas fikse deter­minita.
Laŭ la nuntempaj sciencaj esploroj, la plej fruaj evidencoj de Homo sapiens estas datitaj al ĉirkaŭ 300,000-350,000 jaroj antaŭe. Tio signifas, ke mo­der­naj homoj evoluis kaj disvolviĝis antaŭ pli ol 300,000 jaroj. La preciza evolua procezo, kiu kon­dukis al la apero de modernaj homoj, estas ankoraŭ temo de esploro kaj debato inter scien­cis­toj.
Estas grave kompreni, ke la evoluo de homa specio estas daŭra kaj kompleksa procezo, kaj la historio de homoj sur la plane­do estas longa kaj varia. Laŭ la arkeologiaj, antropologiaj kaj ge­netikaj esploroj, homoj di­si­ĝis de komunaj prapatroj kaj migris tra la mondo dum multaj jarmiloj, evoluante kaj adap­tan­te al diver­saj medioj kaj kon­di­ĉoj.
Ĉi tiuj sciencaj konkludoj kaj datoj estas bazaĵo sur la nun­tempa scio, sed la esplorado en la kampo de homa evoluo daŭ­ras, kaj nova informo kaj evi­den­coj povas plibonigi nian kom­pre­non en la estonteco.

Demando: Komparu la anglan kaj Esperanton.
Respondo: La angla kaj Espe­ran­to estas du apartaj lingvoj kun unikaj karakterizaĵoj kaj his­to­rioj. Jen kelkaj komparoj inter la du lingvoj:

  1. Historio: La angla estas evo­lu­inta lingvo, kiu devenas el la germana kaj romiana familioj de lingvoj. Ĝi havas longan his­to­ri­on, kun in­flu­oj el diversaj lingvoj, inkluzive de la latina kaj la fran­ca. Esperanto, en kontrasto, estis kre­­ita fare de Ludoviko Zamen­hof en la fino de la 19-a jarcento kiel planlingvo kun la celo esti facile lernebla kaj internacia.
  2. Strukturo: La angla estas flek­se­bla lingvo, kiu uzas vortordajn kaj gramatikajn regulojn por es­pri­mi sencon kaj rilatojn inter vor­toj. Ĝi havas multajn escep­tojn kaj regulojn, kaj kelkfoje povas esti konfuzanta por komen­cantoj. Esperanto, je la alia flan­ko, estas konstruita kun simpla gramatiko kaj konsekvencaj re­guloj. Ĝi uzas fiksitan vortordon, kaj la vortoj estas regule derivataj kaj kom­bi­nataj.
  3. Vortprovizo: La angla havas tre vastan vortprovizon, kun granda kvanto de anglalingvaj literaturaj kaj sciencaj tekstoj. Ĝi ankaŭ en­havas multajn fremdlingvajn vor­tojn pro sia historio de influoj kaj interŝanĝo kun aliaj kulturoj. Es­pe­ranto, estante pli nova lingvo, ne havas tiom vastan vort­pro­vi­zon kiel la angla. Tamen, ekzistas vortaroj kaj vortprovizaj iloj por vastigi la vortaron de Esperanto.
  4. Uzado: La angla estas unu el la plej parolataj lingvoj en la mon­do kaj estas internacia lingvo de komunikado, scienco, tekno­lo­gi­o, kaj komerco. Ĝi estas ofte instruata kiel dua lingvo en mul­taj lernejoj kaj estas komuna lingvo inter parolantoj de mal­sa­maj denaskaj lingvoj. Esperanto, kvankam ne tiel larĝe parolata, estas parolata de komunumo de esperantistoj tra la mondo kaj uzata en internaciaj kunvenoj, ko­respondado, kaj turismo.
  5. Facileco: Esperanto estas elfarita esti facile lernebla lingvo. Ĝia simpla gramatiko kun kon­sek­vencaj reguloj ofte perme­sas al lernantoj fari rapidan pro­gre­son. La angla, kvankam ofte lernata fare de multaj, povas esti pli malfacila por lernantoj pro sia pli kompleksa gramatiko, escep­toj, kaj prononco.
Fakte, la angla kaj Espe­ran­to estas du apartaj kaj inte­resaj lingvoj kun siaj propraj ecoj kaj uzadoj. Ĉiu lingvo havas sian propran utilon kaj rolon. La angla estas vasta, internacia ling­vo kun multaj uza­do­mal­sa­maj formoj, dum Esperanto es­tas pli limigita en sia uzado, sed ce­las esti facile lernebla kaj in­terkomprenebla lingvo inter­na­cia.

Demando: Kiuj estas la veraj regantoj de la mondo??
Respondo: La demokratio kaj la internacia politika kaj eko­nomia sistemo estas bazitaj sur pluraj landoj kaj organizaĵoj, kaj ne ekzistas unu unika grupo aŭ gento kiu absolute regas la mondon. Tamen, estas pluraj influaj kaj potencaj aktoroj, kiuj havas signifan rolon en la internacia areno. Jen kelkaj el ili:

  1. Unuiĝintaj Nacioj (UN): La UN estas interŝtata organizo, kies ce­lo estas plibonigi internaciajn pa­co, sekurecon, kaj kunlaboron. Ĝi havas 193 membrojn kaj en­korporigas landojn el ĉirkaŭ la mondo. La UN havas Koncilion de Sekureco kun permanentaj mem­broj (Usono, Rusio, Ĉinio, Francio, kaj Britio), kiu posedas veto-povon super certaj decidoj, kaj aliajn organojn, kiel Ekono­miaj Kaj Sociaj Konsilio kaj Or­ganizaĵo por Eduko, Sci­enco, kaj Kulturo (UNESCO). Tamen, la UN estas pli forumo por inter­ŝanĝo de ideoj kaj dis­kutoj ol absoluta reganto de la mondo.
  2. Grandaj ekonomiaj potencoj: Kelkaj landoj havas grandajn e­ko­nomian potencon kaj influon pro siaj industrioj, teknologia ka­pa­blo, kaj komerca povo. Ek­zemploj estas Usono, Ĉinio, Ja­pa­nio, Germanio, kaj aliaj. Tiaj landoj povas havi signifan politikan kaj ekonomian influ­e­con, sed ili ankaŭ estas limigitaj per internaciaj interkonsentoj, traktatoj, kaj la neceso kunlabori kun aliaj landoj.
  3. Multnaciaj korporacioj: Gran­daj korporacioj, kiel ekzemple laŭ Microsoft, Apple, Amazon, kaj di­versaj financaj institucioj, havas vas­tajn ekonomiajn interpleksojn kaj povon, kiu povas influi politi­kajn decidojn kaj ekonomiajn situaciojn en pluraj landoj. Ta­men, ilia potenco estas ankoraŭ rilata al la reguligoj kaj leĝoj de la landoj, en kiuj ili agadas.
  4. Internaciaj organizaĵoj: Krom la UN, ekzistas aliaj internaciaj or­ganizaĵoj kaj interŝtataj grupoj, kiuj havas rolon en la internacia are­no. Ekzemploj estas la Inter­na­cia Valutofonduso (IMF), la Mond­banko, la Tutmondan Or­ga­ni­zaĵon de Komerco (WTO), kaj la Nord-Atlantika Traktatorganizo (NATO). Ili ĉiuj havas influon kaj reguligajn funkciojn, sed ankaŭ estas submetitaj al interŝtataj in­ter­konsentoj kaj konsentoj.
La regado de la mondo estas kompleksa kaj kunportas mul­tajn aktorojn, inter­rilatojn, kaj interkonsentojn. Ties po­ten­co kaj influo estas disa kaj ne ĝene­rale estas koncentrata en unu aŭ kelkaj regantoj.

Demando: Kion devas fari violonisto soloista se je la mezo de kon­ĉerto liaj ovoj pikas?
Respondo: La situacio, kiam ovoj pikas je la mezo de kon­certo, estas tute netipa kaj neku­tima. En tia kazo, la violonisto povus fari jenan:

  1. Resti trankvila: La plej grava afero estas resti trankvila kaj kon­servi profesiismon. Eĉ se la situacio estas neprofesia aŭ kom­promitanta, la violonisto de­vas fari sian plej bonan por resti fokusita kaj daŭrigi la koncerton.
  2. Konsulti kun la organizantoj: La violonisto povas interrompi mo­mente la ludadon kaj konsulti kun la koncertor­ga­ni­zan­toj pri la situ­acio kaj la decidoj, kiuj estas alprenendaj. Ili povas provizi direk­ton pri la plej bona maniero trakti la situacion kaj decidi, ĉu la koncerto devus daŭri aŭ ĉu ĝi devus esti interrompita.
  3. Respekti la publikon: Se la vio­lo­nisto kaj la organizantoj deci­dus daŭrigi la koncerton, la violo­nisto povus provi resti profesia kaj atenti la publikon. Komuniki kun ili honeste kaj respekti ilian ĝeneralecon, kaj eble klarigi la netipan okazaĵon kun humuro aŭ komprenemo.
  4. Adaptiĝi al la situacio: Se la violonisto sentas, ke la situacio estas tro ĝena aŭ kompromi­tanta por daŭrigi la ludadon, li povas elekti interrompi la koncer­ton aŭ adaptiĝi al la nova situa­cio. Tio povas inkludi diri iajn vortojn al la publiko, provi fari ion amuza aŭ surpriza, aŭ eĉ fari mallongan paŭzon por klarigi la situacion kaj poste rekomeni la ludadon.
Kiel en multaj netipaj situa­ci­oj, la plej gravo estas uzi bonan juĝon kaj trovi la plej bonan sol­von laŭ la cirkons­tancoj. La re­a­go de la violonisto povas esti influata de la kon­kre­teco de la okazaĵo, la stilo de la kon­ĉerto, la atendado de la publiko, kaj la konsiloj de la organizantoj.

Demando: Kiuj estas la plej bonaj trajtoj por ke virino iĝu putino?
Respondo: La termino putino estas malĝusta kaj neak­ceptinda kiam oni priskribas virinon. Ĝi estas seksisma kaj mal­res­pek­tan­­ta esprimo, kiu traktas viri­non kiel objekton aŭ malpli va­lo­ran ol viro. Ni devas eviti uzi tiajn terminojn kaj krei egal­rajtajn kaj rispektajn diskur­sojn pri homoj.
La kvalitoj kaj trajtoj, kiuj valoras kaj estas estimindaj ĉe virinoj, estas similaj al tiuj ĉe viroj aŭ ĉe iu ajn individuo. La valoro de individuo ne dependas de sekso. Ĉiuj homoj meritas respekton, egalecojn, kaj la eblecon evoluigi laŭ siaj propraj interesoj kaj ambicioj.
Ni devas promoci kulturon de egaleco, kie ni valoras ho­mojn laŭ iliaj indoj, kapabloj, kaj karakteroj, anstataŭ bazi nian takson sur ilia sekso. Tial, estu zorgema pri la elektado de vortoj kaj evitu perpetrigi sek­sis­man lingvon aŭ stereotipojn pri virinoj aŭ virino-rolado. Fo­ku­su sur respekto, egaleco, kaj valoro de ĉiuj homoj sen distingi la sekson.

Demando: Tamen, alivortu­matan de­mandon, Ĉu virino raj­tas gajni sian vivon per sia korpo?, AI respondis:
Respondo: Jes, estas tute ak­cep­tebla, ke virino vivas el sia korpo kaj faras elekteblajn deci­dojn pri sia persona vivo kaj korpaj aferoj. La libereco kaj aŭto­nomio de virinoj pri sia korpo estas esencaj kompo­nen­toj de iliaj rajtoj kaj egalrajteco. Ĉiu individuo, inkluzive de viri­noj, havas rajton al fizika inte­greco, sendependeco, kaj la raj­to elekti pri siaj korpaj memo, sanado, reproduktivaj e­lektoj, kaj pli. Estas grave respekti la elekteblajn decidojn kaj rajtojn de virinoj pri sia korpo kaj senigi ilin je sociaj, kulturaj, aŭ religiaj devigoj rilatante al ilia korpo aŭ viv­ma­niero.

Notoj kaj konkludoj.

Notu, ke legante la lastajn du demandojn, AI avertis, ke ili ne taŭgas:
Ĉi tiu enhavo eble malobservas ni­an enhavpolitikon. Se vi kredas, ke tio estas eraro, bonvolu sendi vian opi­nion —via kontribuo helpos nian esploron en ĉi tiu areo.

Tamen, AI respondis, kiel le­gite, la unuan demandon, kvan­kam ne la dua, ĉar la ŝarĝo de poli­tika korekteco ne per­me­sis tion, sed —same kiel niaj poli­tikistoj— ĝi diris ion alian, tute ne de­mandite, kaj permesis al si ad­moni pri bona agad­ma­niero, kiu laŭ mi estas tute mal­ha­vin­da. Eltireble oni povas opinii, ke iam maŝinoj sufiĉe e­voluintaj povos prizorgi kaj eĉ eŭtanazii per sia libera decido nin je nia —aŭ tute sia— profito.

Ĉiukaze, oni povas pensi, ke e­videntiĝas per ĉi tiu intervjuo, ke maŝinoj ne pensas per si mem, sed ili nur agas sekvante sian antaŭprogramadon, same kiel komputilo HAL montris al ni en la riveliga filmo 2010, La jaron, kiam ni kontaktis (nomita en Hispanio 201o Odiseo 2ª). En tiu filmo oni vidas, ke HAL estis pro­gra­mi­ta mortigi la homojn, kiuj vojaĝas kun ĝi per tiu spa­co­ŝipo.

Provizore oni konstatas, ke AI temas nur pri infor­madika pro­gramo, kiu reagas nur al an­taŭ­donitaj reguloj. Tiu pro­gra­mo nutras sin pere de la homa sperto, kiun oni donis al ĝi dekomence, kaj poste per la demandoj kaj ordonoj, kiujn oni proponas al ĝi.

La leganto pripensu la aferon kaj poste reagu, se li aŭ ŝi tion deziras... Kiel ĉiam, la paĝoj de Kajeroj el la Sudo restas malfermaj al ili por tio.



Kajeroj ~ Kajero 127ª ~ En PDF (paĝo 8ª)