REFRENO:
Se oni petas vin,
ke vi silentu,
ke vi ankoraŭ esperu...,
Nur al via animo vi aŭskultu
kaj agu.
Viajn rajtojn vi prenos
neniu povas haltigi
la senson de historio.
Via forto nova irigos vin
al fino de viaj deziroj.
Refreno.
Viaj okuloj fajnigitaj de larmoj
esperas vane
luneksplodon.
Kion vi faras pri via beleco?
Pri via ardoro?
Ĉu vi scias, kiom da tempo pasas?
Refreno.
Via juneco? Ĝi mortas
en la deserto de viaj revoj.
Via libereco? Ĝi estas
ĉie en la realo de viaj esperoj
en pagilo de viaj agoj,
en via volo pri vivo kaj ekzisto.
Refreno.
