Ho mamo de l' virinoj,
sorĉilo de la am',
el kies akraj finoj
fontas ĉia balzam'!

Fea duobla frukto
el paradiza park'!
Cimbaloj de volupto!
Pruo de Venusbark'!

Provokaj rondaj ŝildoj
por lukto de Amor'!
Altaraj sanktaj bildoj!
Ho rozoj el marmor'!

Dolĉa trezor' da karno
al niaj manoj frata!
Je via pez' kaj varmo
ĉu eble iĝi sata?

Sunformaj, lumaj globoj,
al vi, jun-eliksir'!
sub la ŝvelantaj roboj
rampas nia dezir'.

Blindigas la okulojn
arka via lini',
kiam la ŝirmajn tulojn
rigard-esploras ni.

Kaj kiel la girmpintojn
defias neĝa Alp',
viajn elastajn pintojn
strebadas nia palp'.

Por vidi vin, ni sklavus,
por kisi vin, pefortus!
Vin polmi dion ravus,
vin suĉi, kaj ni mortus!

Georgo Preterido Peneter
(El Libro de Amo, 1959.)