Foiro de libroj

Tiun ĉi aŭtunon, ekde la 7-a de novembro ĝis la sekvonta 16-a, okazis en Murcio la foio de libroj. La foiro de la jaro 1997 ne estas same kiel alia foiro de pasintaj jaroj. Kial?

La respondo estas tre facila: Esperanto.

Okazis, ke ĉijare la esperantistoj el Murcio havis du kvadratajn metrojn en la informejo de la foiro. La prezidanto de la ĉi jara foiro, Sr-o Manuel García Elbal, Prezidanto de la Asociación Gremial de Libreros de Murcia (gilda asocio de libristoj de Murcia) kaj posedanto de la librovendejo kie kelkfoje ni multobligis niajn eldonaĵojn, memoris pri ni, kaj li propravole petis, ke ni prelegu pri Esperanto kadre de la kultura flanko de la foiro, kaj ankaŭ aranĝu eksposicion de libroj en Esperanto, se ni havas. Ni volonte profitis la okazon, kaj krom la prelego, dirita de Jesuo de las Heras sub la titolo El síndrome de Babel (t.e.: la simp-tomaro de Babelo), ni rapide petis el niaj libroservoj (tiu de HEF kaj de HALE) sufiĉe da librojn por montri al la publiko, ke Esperanto ankoraŭ vivas. Pro tio ni ege dankas al Manolo García Elbal kaj al la Gilda Asocio de Libristo de Murcia, de nun konektita al la historio de Esperanto en Murcia.

La unuan tagon, la apudaj librovendistoj ne multe ŝatis nian ĉeeston, la duan oni toleris ĝin, la trian oni amike parolis al ni, kaj la lastan tagon, ni donacis al ili du ĉemizojn kun vorto Esperanto en ili, por ke ili propagandu nian lingvon!

Ĉu bonis, ke ni estis tie tiam? Ni responde diras, jes. Kelkaj faktoroj sinrespondas:

• Unue: ni vendis librojn el la stoko de ambaŭ niaj libroservoj.
• Due: multaj malnovaj studentoj de Esperanto retrafis ĝin. Denove la verda viruso trairis siajn vejnojn!
• Trie: homoj ne sciinte pri la vorto kaj pri la signifo de Esperanto, lernis ion novan pri ĝi. Dum du semajnfinoj kaj la intermeza labortagoj Miguel Gutiérrez Adúriz kaj Fernando de Diego estis konataj nomoj en Murcio, per siaj gramatikoj.
• Kvare: personoj, kiuj studas modernajn lingvojn kiel anglusonan aŭ italan aĉetis gramatikon de Esperanto, kaj poste ili revenis por aĉeti ion en facila Esperanto (ĉu ekzistas malfacila Esperanto?)
• Kvine: kelkaj aĉetuloj de esperantaj libroj nek scias Esperanto, nek ili scios ĝin. Al unu el ili ni demandis, sekve, kial vi aĉetas Don Kiĥoton, se vi ne volas lerni Esperanton? Li diris per kompreneblea maniero, ke mi aĉetas ĉiun publikaĵon de don Miguel de Cervantes, ka pro tio mi aĉetas el Quijote en Esperanto.
• Sese: homo diris al ni: mi havas du filinojn, dekdujaraĝa kaj dekjaraĝa, kaj mi volas, ke ili ambaŭ lernu Esperanton. Kie estas via klubejo?
• Sepe: ankaŭ nin vizitis homoj kiuj diris: Esperanton, ne dankon!
• Oke: persono aŭdis nin parolante Esperanton, kaj li diris: ni pensis, ke Esperanto jam mortis! Mi lernis Esperanton antaŭ 20 jaroj. Finfine mi aŭdas ĝin! Finfine tiu homo volas lerni denove Esperanto kaj vojaĝi al Kongreso de SAT en Ukrainio.
• Naŭe: ne mankis personoj kiuj aĉetis librojn de Esperanto ĉar ili diras, ke Esperanto estas donaco de amo.
• Deke: estis persono kiuj ŝatintus kunigi nin dum la foiro, sed li subite lasis nin.

Laŭ mia kredo, amiko Linares jam parolas Esperanton kun Dio, en la alia vivo. Estu nia esperanta foiro omaĝo al lia esperanta zorgo dumviva.

Johano Antonio Cabezos

~ Kajero 37ª ~ Kajeroj ~ En PDF (paĝo 22ª) ~ Fernando Sor ~ Narciso Yepes ~