La servistino saĝe respondas: Ne timu, sinjorino. trnakviliĝu, ĉar morgaŭ mi havas liberan tagon!
La knabeto saĝe rezonas: Ni ne, sed la najbaroj jes, kaj mia panjo ĉiam prunteprenas ĉion de ili!
La direktoro per teknikaj terminoj respondas: Mi bedaŭras, sinjoro, sed mia firmo ne kutimas pagi damaĝmonon pro akcidentoj okazintaj ekster la negoco.
Ho, mia kara, tiuj estas du aferoj malsamaj: antaŭe vi demandis min, ĉu mi volas ami vin eterne, kaj poste, vi proponas edziĝon. Kompreneble, ke mi akceptas vian duan proponon!
La fianĉo, konstatante la realan malbelon de la junulino, respondas: Ho, sinjoro, senkulpigu min! Ankaŭ mi mem nun ĉe la lumo mi miras pri tio!
La unua ĉefaktoro malbonintence respondas: En teatro! Sed en la frenezulejo almenaŭ la direktoro estas normala homo.
La jugisto severe riproĉas ŝteliston: Unue vi ŝtelis la tekon
de tiu
sinjoro kaj poste vi eĉ intencis mortigi lin!
La ŝtelisto pretendas pravigi sian fiagon: Jes, ŝinjoro juĝisto, tion mi devis fari, ĉar en la teko aperis noto kun la jena teksto: Malfermota nur post mia morto!
-Nur du jaron en karcero. Pensi, ke ĝi apartenis al juĝisto!
- Lia bona gusto!-, replikas la unua senhezite kun granda fiero.
-Kelnero, jam antaŭ pli ol duonhoro mi mendis la testudan supon,
kial oni ne portas ĝin?
-Ho, sinjoro, mi multe bedaŭras tion, sed jam vi scias kiel ege malrapida besto estas la testudo!
La spiritisto senhezite respondis: jes, aperis kaj diris al mia edzino ke ŝi ne plu ludu liajn sonatojn, jen kial ŝi nun turmentas min aĉe pianludante nokturnojn de Chopin.
La malfeliĉa patro prudente respondas: Ho, ne! Tre malofte, sed ĉiam por memdefendo!
Ruze la akuzato respondas: Mi opiniis, ke ĝi estas mia loĝejo.
La juĝisto kun triumfa tono: Kaj kial vi elsaltis kaj forkuris, kiam la mastrino malkovris vin?
La akuzato, senhezite: Ĉar mi pensis, ke ŝi estas mia edzino.
La denuncinta virino: Jes, tiu poŝtuko kun la litero M.
La juĝisto replikas: sed, sinjorino, tio ne estas pruvo, ĉar ankaŭ mimem havas poŝtukon kun litero M.
La virino obstine: Ĝuste! Precize du mankas al mi!
Edzo
al sia babilema edzino: Kia vi trovas ĉi tiun pejzaĝon, mia
kara?
-Ho, karulo, superba, mi restas muta!
-Bonege!-, sopiras la edzo, -tiam ni restos ĉi tie dum tri
monatoj!
A. Lapra.
Kajero 29ª ~ En
PDF (paĝo 12ª) ~
Aliaj Kajeroj 