20 Gravedaj virinoj serĉataj
Pri ĉiuj grandaj naciaj lingvoj ekzistas plurvolumaj studoj pri la
maniero, laŭ kiu infanoj denaske akiras tiujn lingvojn. Tiuj studoj,
interalie, helpas lingvistojn kompreni multajn facetojn de la koncernaj
lingvoj kaj de la evoluo de la parol-kapablo de infanoj, kiuj parolas
ilin.Tiuj studoj provizas bazon, ekzemple, por verki lernolibrojn pri la
koncernaj lingvoj aŭ por pluaj studoj pri infanoj kun parol-problemoj,
ktp.
Prezentiĝas nun la okazo realigi ion similan ankaŭ pri Esperanto, ĉar mi
mem povas utiligi la laborejon de la Unlversitato en Romo, en kiu oni
okupiĝas pri ĝuste tiaj studoj.
Tiucele mi bezonas sekvi la lingvan evoluon de 20 infanoj, kiuj de la
naskomomento estas alparolataj de almenaŭ unu gepatro en Esperanto.
La familioj, kiuj partoprenos la eksperimenton esence devos sekvi metodon
evoluigitan en la roma universitato por kolekti informojn pri la lingva
evoluo de la infano. Ne estos granda laboro kaj eĉ povos temi pri
plaĉaplankokupo dum la unuaj vivo-jaroj de la bebo. Temos pri notado en
taglibro de la plej interesaj esprimoj de la infano (en ciuj lingvoj.
kiujn ĝi konas), pri kolektado de vortprovizaj listoj ĉiun trian monaton
kaj pri surbendigado de la ludanta infano de tempo al tempo.
Kaj nun mi donu klarigon pri la iom serĉa titolo.
La beboj pretere estu ankoraŭ naskotaj por ke mi havu la tempon sendi la
necesajn informojn al la gepatroj antaŭ la nasko. Tial mi serĉas nun
gravedajn virinojn.
Tiuj virinoj povus esti esperantistinoj aŭ/kaj edzinoj de esperantistoj.
En la dua kazo, kondiĉe ke la patro intencas regule alparoli la bebon en
Esperanto, mi estos tre kontenta rilati kun la familio kaj enlistigi la
bebon inter la studotajn infanojn.
En la unua kazo (graveda esperantistino) mi estos ege pli kontenta se la
patrino mem volas paroli kun la bebo en Esperanto, dum la patro parolas la
lokan lingvon.
Fakte ekzistas relative multaj denaskaj parolantoj de Esperanto. Laŭ mia
takso en la nuna momento almenaŭ 200 familioj en la tuta mondo normale
uzas Esperanton. Tamen tre ofte la portantoj de la internacia lingvo
estas la patroj, dum la patrinoj parolas la lokan lingvon (ĝenerale tia
estas la modelo en samnaciaj paroj) aŭ sian nacian lingvon (ĝenerala tio
okazas en malsamnaciaj paroj, en kiu la fremda edzino loĝanta en la
edzo-lando estas la nura ebla fonto por la neloka lingvo). Kvankam tio ne
signifas ke la infanoj ne parolos Esperanton, aliflanke tio havas sekvojn
ĉefe dum la unuaj evolu-jaroj.
Tio klarigas kiel mi aparte ĝojas pri la unua kazo, sed tute kontentas
ankaŭ pri la dua.
Bonvolu kontakti min (Renato Corsetti, Colla Resto, 1-000)6 Palastrine.
ltalujo. Tel. 39-6-9575713) kaj mi tuj reagos al vi por ke mia letero
atingu vin
almenaŭ samtempe kun la ekuŝistino.
Renato CORSETTI
***** ***** *****
