Kiel misdrivaj mil kristoforoj

mil-ameriken, maron kaj sablon

trae, fuĝe afrikan lulilon       

al lun', el edeno gehenon      

Kiel delfenoj maren replonĝis,

kiel vespertoj subite anĝelaj,

dum simi' dearbriĝis homvojen

invite solecan tenion                

Tiel timas mi

tial nunas mi

ĉi-lontane.

kiel etulo froste senvesta

diste de sun', samkiel nopalo

klimatan rigoron defia

forgese pri la paradizo

kiel vi, miriadoj da ĉeloj

vigle, zigzage, varme ien svarmaj

plenumonte la celon obstine,

konsume de l' kvar elementoj

tiel umasmi

tial nunas mi

             ie ajn.

kiel vi, universo pulsanta

foren de si kaj sturme vakuon,

laŭ ordono praĉiam direkta

ambaŭ kosmojn, inertan kaj vivan

tiel, tial

             ĉi tiam