Ne silentu ni!
Ne, ne silentu
ni pri la grava problemo,
kiun Hispanio havas de antaŭ pli ol
kvardek jaroj, kaj la mondo de antaŭ pli da
tempo. Ĉar Hispanio estas en la mondo,
niaj problemoj ne estas apartaj al tiuj de la
cetera homaro. Ni suferis diktatorecon de
generalo dum kvar dek jaroj,
kaj pli gravan kaj fian diktatorecon
de teroristoj dum
preskaŭ kvin dek. Ne ni kulpis
pri la unua, sed ja kulpas ni pri la
dua diktatoreco. Ĉar teroristoj
venkas nur se popolo timas. Se
popolo ne timas, se homoj ne timas,
teroristoj malvenkas, senrigarde
al kiom da senkulpa sango
ili verŝas okaze de sia senrajta,
senjusta kaj beba celo. Ĉar nur bebo bruas
kiam oni ne donacas al ĝi tion, kion li preferas
havi. Endas esti racia homo por kompreni
faktojn malsimplajn, kiel solidarecon, amon,
kunlaboron, ĵuron.
Sekvo de tiu terura manko da humaneco, per
kiu teroristoj sintrajtigas, estas viktimoj. Jam
estas preskaŭ mil la homoj, kiujn tiuj sencerbuloj
jam murdis. Ni dolore funebru ilin, ni kalkulu
ilin, kaj ni ĉiam memoru al defendantoj de tiaj
kaŭzoj, ke ili jam ŝuldas al ni kvin mil litrojn da
senkulpa sango. Vaskio ne valoras tiom multe.
Neniu peco da tero valoras tion. Disvolviĝo de
homaro tute kontraŭas tion.
Ni nur povas prezenti al vi iliajn nomojn,
konsiderante, ke viaj nomoj, niaj nomoj, iam
povas esti en tiu listo. Sed neniam en tiu listo
de timigitoj de aro da teroristoj, kompatindaj
homoj, kiuj ankoraŭ ne lernis pensi homisme.
Ili povas murdi nin, sed ne timigi nin.
Mankis loko kaj tempo por konsideri la agojn
de la Registaro de Hispanio. Ili ja estas multaj
kaj gravaj. Kion faras la Registaro prezidita de
S-ro José Luis Rodríguez Zapatero? Ĉu li finos
terorismon? Ĉu ili —ĉar evidente ne temas
pri nur unu homo, kaj sekve oni ne silentu la
respondecon de liaj kunuloj en tiu vojaĝo—
haltos la buĉadon de impostopagantoj kaj ties
familianoj? Ĉu Chamberlain kaj Daladier haltis
Hitleron per la Pakto de Munkeno je 1938?
ŝajnas, ke tiam pruviĝis, ke cedo al perfortulo
nur pravigas lin kaj perforton. Oni memoru, ke
pro la malkuraĝo, pacismo aŭ diplomatio tiamaj
de la moŝtaj ĉefministroj de Britio kaj Francio,
venis terura milito, kiu Usono devis
venki per terura suferado
favore al ni ĉiuj,
ĉar tiu, kiu venkas perfortulon,
helpas nin ĉiujn,
paculojn. Sed pacon
oni ne defendas ŝafe. Veras,
ke ankaŭ Sovetunio venkis tiun
militon, sed tion farinte, ĝi ne
defendis pacon aŭ liberecon, sed
unue sin mem, kaj ankaŭ perforton
kaj fian sistemon politikan, kiu subpremis
liberecon kaj liberajn popolojn de duono de
Eŭropo.
Nu, ĉu nia registaro nuna estas pli inteligenta
kaj efika ol Chamberlain, Daladier kaj ŝtalino?
Ĉu perforton oni venkos per perforto? La
rezulto jam estis perforto. Ĉu perforton oni
venkos per cedo? La rezulto estis perforto.
Alia homo, Vinston Ĉerĉil*, nur promesis
sangon, ŝviton kaj larmojn. Li venkis perforton,
kune kun sia kuzo usona. Ĉu ni havos
poste kuzon fortan, kiu venkos nian batalon
civilan?
Sed Mahatma Ghandi ne havis kuzon fortan,
kaj oni diras, ke li forpuŝis la britojn de Hindio.
Britio tiam estis la plej pova imperio el la Mondo.
Sed Ghandi ne uzis armeon. Li ne uzis
perforton. Li uzis sentiman agadon. Ni venku
teroristojn ne per cedo, sed per sentima agado
ĉiutaga. Ni ne ŝanĝu nian vivon, nian agadmanieron
pro tio, ke teroristoj bebas.
Jesuo
