Datreveno negrava

Hodiaŭ (la 30-an de novembro de 2000) estas la centa datreveno de la morto de Oskar Ŭajldo (Oscar Wilde), kiun oni konas en Hispanio eble nur pro tio, ke li estis samseksemfikata («maricón»)..., sed li ankaŭ estis verkisto kaj li eĉ sukcesis diri plensencajn aferojn, kiel tiujn, kiujn mi tradukis por ĝenerala scio. Tio estas la plej inda omaĝo al li, kiun mi kapablas:

• Donu al mi superfluaĵon, ĉar necesaĵon ĉiu povas havi.
• Ofte mi pensas, ke Dio, kreante homon, troestimis sian kapablon.
• Mi amas simplajn plezurojn: ili estas la lasta rifuĝejo por komplikaj homoj.
• Kiel oni povas fidi virinon, kiu konfesas sian aĝon veran? Se ŝi kapablas diri tion, ŝi povas diri ĉion.
• Ĉiu ajn povas fari ĉion. La merito estas kredigi ĉiujn, ke oni faris ion.
• Ju pli konservativaj ideoj, des plu revoluciaj paroloj.
• Finfine, kio estas modo? El vidpunkto arta, malbelformo tiel neeltenebla, ke ni devigas nin ŝanĝi ĝin ĉiujn ses monatojn.
• Senkulpigu min pro tio, ke mi ne rekonis vin. Mi tiom multe ŝanĝis!
• La arto pri muziko estas tiu plej proksima al larmoj kaj memoroj.
• Arto estas la plej intensa formo de individuismo, kiun la mondo konis.
• Cinikismo estas vidi aferojn tiel, kiel ili vere estas, kaj ne tiel, kiel oni volas, ke ili estu.
• Mono ne donas feliĉon, sed ĝi provokas sensacion tiom similan, ke oni bezonas esti fakisto tre kompetenta por trovi diferencon.
• La plej bona maniero liberiĝi de tento estas fali en ĝin.
• La sola diferenco inter kaprico kaj pasio estas, ke la unua estas pli longdaŭra.
• Viroj volas ĉiam esti la unua amo de virino. Ni virinoj preferas esti la lasta amo de viro.
• Mortigi estas stulteco. Oni neniam devas fari ion, pri kio oni ne povas paroli ĉe manĝotablo.
• Mi ŝatas rigardi geniajn virojn kaj belajn virinojn.
• Jen la du solaj reguloj por verki: havi ion diri, kaj diri ĝin.
• Estas terure, ke oni parolas pri mi. Sed estas io pli malbona: ke neniu parolu pri mi.
• Ni nur povas opinii senpasie pri aferoj, kiuj ne interesigas nin. Pro tio senpasiaj opinoj ne valoras.