Kajero 14ª ~
En PDF (paĝo 11ª) ~ Kajeroj 
Enretigis Jesuo
Federico García Lorca, la plej ganda hispana poeto dum la lastaj jardekoj, verkis ses poemojn en la galega lingvo. Du el ili esas tradukitaj en Esperanton de nia galega samideano Antonio Alonso Núñez. Trafe kaj zorge.
La temoj de tiuj poemoj ankaŭ estas galegaj aŭ pli bone dirite, prisantiagaj, kio fakte signifas duoble galegaj. La luno santiaga de Federiko elvokas tuj en nia spirito la grizoverdajn pejzaĝojn de Galegio per sonoraj muzikaj versoj: la bravan maron, la luvon kaj pinojn, envolvitajn en milda melankolio... Kaj kun tiuj bildoj ĝi sugestas ankaŭ la misteran mondon nerezisteble allogan de ombroj dancantaj en la nokto santiaga "de l' Mortintoj tra l' Korto".
Jen madrigalo de Federiko, kiu bele prikantas la urbon Santiago:
Leginte ĉi tiun poemeton, mi ne povas ne elvoki la figuron kaj versojn de Rosalia de Castro, la ĉefpoetino de Galegio, la simbolo de la spirito, pejzaĝo kaj sensiveco galegaj. Ŝiaj versoj neimiteble portretas la galegan animon kune kaj la propran doloron kiam ŝi skribas:
Sed Lorca, genia poeto malkovranto de sekretaj mondoj, ne restas ĉe la sojlo melankolia de la pejzaĝoj, sed eniras en la animon fantazian de l' galegoj, rekreante misterajn scenojn pratempajn, eble plene kompreneblaj nur al galegoj, kiel tiu ĉi poemo:
Ni devas danki nian amikon Alonso pro la traduko de tiu du poemoj de Lorca, ĉefe ĉar ni bone scias pri lia prefera inklino al Ekzaktaj Sciencoj. Lia meritoplena klopodo fariĝas do ankoraŭ pli dankinda!
La Redakcio
(*) "Korto de l' mortintoj". Galege, "Quintana dos Mortos" (pr. kintana dos mortos), unu el la famaj placoj en Santiago. "Quintana" estas antikva kaj elvokiva vorto, kies significo esas placo, korto, k.s. "Mortintoj" memorigas pri antikvaj tombejoj en tiu loko.