TRANSCENDAJ HOROJ
Vertiĝo. Tempo de vertiĝo. Vertiĝo de la tempo. Ĉiuminute la nuna
historio vokas nin, frapas al nia brusto por enmeti antaŭ niaj okuloj
harhirtigan abismojn, konfuzajn trapasejojn kaj bukedojn da promesoj, por
stringi nian spiriton oldigante hodiaŭ la eventojn de ĝi akuŝitajn hieraŭ,
por konsterni nin forblovante senĝene la plej solidajn fortresojn, farante
suplaj la plej ankilozitajn artikojn de la monda socia korpo. Vertiĝo kaj
kapturno pro la vulkana nuno. Kaj espero.
Ni eniĝas en la tagojn blinde-palpe, anksie, kun la timo, ke ni faros
mispaŝon kaj vakuen spiralfalos, kun la impreso, ke subite la sekundoj
lavangos sur nin... sed samtempe fascinitaj de tiu ciklono da ebloj,
sendube graveda je printempoj.
Vertiĝo pro la hasto, pro la denseco de la horoj. Kaj espero. Oni
heroldas la anticipan alvenon de la dudekunua jarcento. Tiom ŝanĝiĝis la
mondo en la daŭro de nur kelko da monatoj!
Kaj tamen ni, la homoj de "Kajeroj", simpla guteto en la hulplena oceano
de la prezenco, tiel humile kaj modeste, kiel ĉe nia apero, kvankam
absolute pli fervore, invitas vin refoje en ĉi vertiĝodonaj, konfuzaj 
kaj promesplenaj momentoj kuniri en la utopion per la vojoj
de la realo, hejti nian kunan kamenon per la ardo kaj la forto de
niaj argumentoj, tajlori niajn vestojn laŭ la mezuro de tiu futuro tiel
tuja, ke ni jam tuŝas ĝin per la pinto de la fingroj, debati kun kaj
kontraŭ ni, libere esprimi viajn ideojn pere de ĉi paĝoj kun vokiteco de
forumo aperta al la laborista-esperantista movado, al la aeroj
progresemaj, al la maldekstrularo, sisteme forpelata disde la "neŭtralaj"
medioj kaj pli interesata ol neniam en la difino de sia esenco... Kaj E-e
revi. Kial ne? Ĉu ne revas la maro?
La Redakcio.
